De oorsprong van Nieuw-Zeeland

Tussen 1250 en 1300 hebben de Polynesiërs (Māori’s) zich in Nieuw-Zeeland gevestigd en noemden ze het Aotearoa of ook wel ‘het land van de lange witte wolken’.

Ontdekkingsreiziger Abel Tasman ontdekte Nieuw-Zeeland in 1642 en vernoemde het naar de Nederlandse provincie Zeeland. Toen zo’n 100 jaar later in 1769 kapitein Cook Nieuw-Zeeland ‘ontdekte’ veranderde hij de naam naar New Zealand. Op 6 februari 1840 hebben William Hobson (names het Verenigd Koningkrijk) en het stamhoofd van de Māori’s het verdrag van Waitangi getekend in Waitangi (Bay of Islands) op het noordereiland. Nieuw-Zeeland werd in 1841 een Britse kolonie en in 1907 een heerschappij. In 1947 werd het onafhankelijk van het Verenigd Koningkrijk, maar de koning is nog steeds het staatshoofd. De officiële talen van Nieuw-Zeeland zijn het Engels, te reo Māori en de Nieuw-Zeelandse gebarentaal (NZSL).